Times flies!

De tijd vliegt voorbij, dagen worden weken, weken worden maanden. Inmiddels wonen we alweer 9 maanden in Canada, tussen door vliegen we nogal eens ergens anders naar toe, Wim vaker dan ik. Dat maakt dat de tijd soms sneller lijkt te te gaan, ik zeg lijkt, want 24 uur blijft 24 uur! Maar doordat we veel reizen, denk je veel in blokken; 3 maanden hier, 3 weken in Nederland, 15 dagen Maleisië enz. het aparte is dat als ik nu in Nederland kom in ons huis in Houten, dan ben ik echt thuis, maar de laatste keer dat ik weer in ons huis in Calgary kwam na 2,5 week in Nederland te zijn geweest, was dit ook gelijk mijn thuis. Na een paar dagen weer in Canada voelde dit als of ik hier alweer weken was, een goed teken?, ik denk van wel! Tuurlijk blijft, en dan spreek ik voor mezelf, ons huis in Houten mijn echte thuis, omdat daar de kinderen in buurt zijn, zelfs als ze elders in Nederland wonen. Ze kunnen hier zo maar binnen lopen en dan nog maar niet te spreken over onze ouders, familie en vrienden die hier in Nederland zijn en wonen. Ook omdat thuis in Houten zoveel herinneringen liggen, mooie en minder mooie herinneringen, dagen met een gouden randje.. dagen om nog heerlijk van na te genieten, dagen waar we dingen hebben geleerd met vallen en opstaan. In ons huis in Calgary zijn ook al weer nieuwe herinneringen gemaakt, daardoor wordt ons huis ook ons thuis, steeds meer en meer. Toch zal het een anders thuis blijven dan in Nederland, omdat het een thuis is waar eigenlijk alleen Wim en ik deel van maken en veel van onze dierbaren in Nederland aan ons leven hier niet meemaken, anders dan via de foto's of de waarbenjij.nu blog en onze verhalen. Dat blijft lastig, maar dat geeft niet, want dat hoort nu eenmaal bij het in het buitenland wonen. We vinden daar steeds meer ons weg in...

Canadese rijbewijs

Het leven in Canada brengt zo ook zijn ongemakken mee; zo moesten Wim en ik altijd nog ons Nederlandse rijbewijs inwisselen voor een Canadees rijbewijs. Zodra je inwoner wordt van Calgary, moet je zo snel mogelijk; lees binnen 3-6 maanden je Canadese rijbewijs halen; dat betekent theorie én praktijkexamen! Aangezien we ook internationale rijbewijzen hebben en Wim zo vaak weg was, waren we hier nog niet eerder aan toe gekomen.

Omtrent het rijden in een eigen auto en je rijbewijs wederom een hoop regels die door de overheid zijn opgesteld en in de praktijk waardeloos uitpakken:
-Je Nederlandse rijbewijs is 90 dagen geldig in Canada.
-Een international rijbewijs (verkrijgbaar bij elke ANWB shop voor 15 EURO) is 180 dagen geldig.
Voor bepaalde landen zijn er met Alberta (provincie van Canada) afspraken, zodat je het rijbewijs kunt omruilen voor een Canadese versie. Deze afspraak bestaat er dus niet tussen Alberta en Nederland. Deze afspraken verschillen tussen de provincies het zou kunnen zijn dat je in Britisch Columbia wel gewoon je rijbewijs kunt omruilen. Alberta heeft bijvoorbeeld wel afspraken met Australië, België, Duitsland, Engeland, Frankrijk, IJsland, Japan, Schotland, Spanje, Oostenrijk, USA, Wales, Zuid-Korea, etc. Wat een pech dat nou net Nederland geen afspraak heeft.. hebben wij weer.. Jammer genoeg was ons Japanse rijbewijs iets over de geldigheidsdatum heen.

Dus moesten we gewoon naar het registratiekantoor om ons aan te melden en de eerste stappen te zetten. De weken er voor had ikzelf al mezelf al aardig verdiept in de theorietesten en de bijbehorende theorie doorgenomen. Goed te doen zou je zeggen, nou voor mij best lastig. Al die termen die betrekking op het autorijden klinken in het Engels soms toch ineens anders, laat staan de strikvragen, die je in het Nederlands al eens op de verkeerde been zetten. Wat me staande hield was dat ik toentertijd in Nederland alles in 1 x heb gehaald ;)
Je loopt gewoon zonder afspraak binnen bij een 'registry office', dan zeg je dat je je theorie examen wilt doen, na wat papierwerk, betaal je 18 dollar en kun je meteen beginnen. Te midden van alle andere mensen, cliënten die iets voor hun auto komen regelen, ga je achter een computer zitten en begint op teken van de registratiemedewerker de test, goed voor de concentratie dus ;p
De theorietest is in allerlei talen te verkrijgen; Englisch, Arabisch, Chinees, Farsi, Frans, Hindi, Punjabi, Spaans, Filipijns, Vietnamees maar jammer genoeg niet in het Nederlands; toch vreemd met zoveel Nederlandse roots? De medewerkster bij de balie meldde gelijk dat de internettesten erg makkelijk waren in vergelijking met het echte werk; dat gaf de burger geen moed! Nieuw was het onderdeel heuvels en bergen (hoe je precies moet parkeren etc), maar ja, die hebben we dan ook niet in Nederland. Verder hebben voetgangers hier altijd voorrang (ook als ze door rood lopen) en krijg je uitgebreide voorlichting wat je moet doen als je in een slip raakt. De laatste nieuwe dingetjes waren het strafpunten systeem en regels over afstanden tot 'fire hydrants' en schoolbussen. Wim fluisterde mij nog toe; "ik hoop dat als een van ons hem alleen haalt, jij dat dan bent.." Hij wist hoe ik er tegen op zag, Wim niet. Mijn antwoord: "Ja, dat hoop ik ook!" Nou dat heb ik geweten..

Nou daar gingen we dan, vrijdagmiddag niet echt de rustigste tijd in het ICBC registratiekantoor; na 30 min zweten; nou in ieder geval ik zweette.. Proberen af te sluiten van wat al die mensen achter mijn rug allemaal aan te vragen hadden, Wim niet, die deed gewoon de test. Het resultaat; Wim had de test gehaald, ik niet.. "You have failed the test!" stond er groot op het scherm! Ja, ja, ik had het al begrepen!

O wat baalde ik en wat vond ik het allemaal stompzinnig. En dan te bedenken dat als je een 18 jarige Japanner bent met rijbewijs en zonder enige ervaring, dat je hier gewoon mag rondrijden in een totaal anders rij-systeem dan in Japan! Ze rijden daar zelfs links!
Ik heb nota bene 28 jaar mijn rijbewijs, rij hier al 9 maanden rond en moet nu in het Engels getest worden, de valkuil was dan ook voor mij het Engels. Als het in het Nederlands geweest was had ik hem zeker gehaald. Jullie merken vast enige (nou ja en ietsje meer dan dat..) frustratie!

Morgen en de dagen erna kon ik het opnieuw proberen. Iedere dag een keer, als ik maar steeds opnieuw alle papieren meenam en 18 dollar betaalde. Nou, mevrouw de medewerkster, dat was ik helemaal niet van plan; de volgende dag zou ik het gewoon halen!

Wim kon nu door voor de volgende ronde. Eenmaal gehaald moet je meteen een professionele oogtest doen met een apparaat waar je letters in moet lezen. Eenmaal gehaald mag je als dank nog eens 30 dollar betalen en dan krijg je een papiertje met een bewijs van slagen. Als je denkt gelijk je roadtest te kunnen plannen,heb je het mis. Ze willen eerst een officiële vertaling van je rijbewijs (staan ook 10 woorden op...), en dan moet je Nederlandse rijbewijs inleveren en niet te vergeten je internationaal rijbewijs. Vervolgens gaat de provincie Alberta een maand nadenken of ze het goed vinden dat je je Canadees rijbewijs gaat halen en als ze akkoord zijn mag je een test gaan doen. In de tussentijd krijg je een studentenrijbewijs en mag je tot aan je roadtest alleen de weg op met een bijrijder die wel bevoegd is om te rijden. Aangezien ik nog in bezit ben van mijn Nederlandse en Internationale rijbewijs mag Wim met mij samen rijden, ik mag overal alleen naar toe, maar Wim alleen met mij er naast!
Hoe krom ook, maar nu is Wim afhankelijk van mij om ergens naar toe te rijden, bijzondere positie niet waar?
Afijn, voelt toch gek als ze je Nederlands rijbewijs innemen... Toen we net thuis waren, werd Wim gebeld; of hij direct terug wilden komen, de medewerkster was vergeten Wim zijn Internationale rijbewijs in te nemen, of hij deze als nog direct kon komen brengen. Gek om dan alleen een studentrijbewijs te hebben..

Zelf diezelfde avond gelijk weer aan de slag, theorieboek nog meer door genomen, met extra aandacht op de moeilijke Engelse termen en (vertalen.nu erbij!) en nog andere oefentesten op andere sites gemaakt. De volgende test zou ik halen!
En dat gebeurde dan ook! Opvallend genoeg was het voor de zaterdag erg rustig in het ICBC kantoor. De test heb ik nog meer zwetend gedaan, alles echt 3x goed lezen voordat ik het antwoord gaf, een leesfout kon immers fataal zijn! Wat was ik blij ik toen ik op het scherm zag staan "You have passed the test!"

Rijden hier is op een aantal vlakken wat anders. Zo heb je hier nauwelijks rotondes, in plaats daarvan heb je overal kruispunten met stop borden. Daar moet je dus ook echt stoppen! Een ander verschil is dat je, als je rechts afslaat bij de verkeerslichten je in het algemeen door rood mag rijden, uiteraard alleen als het veilig is. Tenslotte heb je hier overal school en park zones. In deze gebieden mag je 30km/uur rijden. Overschrijd je deze limiet op je examen, dan ben je gezakt. Nieuw is het onderdeel heuvels en bergen (hoe je precies moet parkeren etc), maar ja, die hebben we dan ook niet in Nederland. Verder hebben voetgangers hier altijd voorrang (ook als ze door rood lopen) en krijg je uitgebreide voorlichting wat je moet doen als je in een slip raakt. De laatste nieuwe dingetjes waren het strafpunten systeem en regels over afstanden tot 'fire hydrants' en schoolbussen.

Ik heb dan wel mijn theorietest gehaald, maar ik kan nog niet de volgende stap zetten om mijn Canadese rijbewijs aan te vragen, eerst moet Wim zijn roadtest doen en slagen, voordat ik verder kan. Dan kan hij mij weer begeleiden als ik mijn studentenrijbewijs krijg...
We wachten af en zoals mijn zus Jeannette whatsappte: "Het houdt je van de straat,!" Nou dat is dan inderdaad ook letterlijk zo!

Het mee rijden met Wim was van korte duur; de maandag nadat hij zijn studentenrijbewijs kreeg, liep ik iets te enthousiast een winkel uit, waardoor ik een stoeprandje mistte... gevolg enkel goed verstuikt! Het eerste wat je doet als je valt, is zo snel mogelijk opstaan! Maar dat ging niet.. ik wist gelijk dat het goed mis was met mijn enkel! Na 5 minuten prakkezeren " hoe kom ik bij de auto?", toch naar de auto gekomen , maar hoe vandaar nu verder.. Ik kon met geen mogelijkheid autorijden, mijn enkel werd dikker en dikker; uiteindelijk Wim uit zijn vergadering gebeld, gelukkig was hij nog in het land! En zo zat ik 2 uur later met mijn dikke enkel ingezwachteld, met een stapel boeken, dvd's en laptop op de bank! Voorlopig voor mij geen uitstapjes meer en aan huis gekluisterd! Ben ik de winter zonder uitglijden goed doorgekomen, mis ik een stoeprandje; hoe stom!
Zus Jeannette; "Dit houd mij ook van de straat! " ;)

Vandaag (maandag, gisteren voor jullie ;) ) wordt ik gebeld... Wim, of ik hem kan halen, want hij is aangehouden door de politie. Een politieagent reed achter hem, had even zijn nummerbord gecheckt (dat krijg je met een opvallende sportscar!) en zag dat de auto geregistreerd stond op eigenaar met studentrijbewijs en hij zag er geen bijrijder naast zitten. Met zwaailicht en sirene werd Wim gesommeerd direct te stoppen, tja, dan hang je dus! Wim mocht geen meter meer doorrijden, moest mij bellen om hem en de auto op te halen.. Nog met enkel in het verband, in mijn auto gestapt om Wim op te halen.. Aangekomen bij Wim hadden we een probleem; 2 auto's , 2 bestuurder simpel zou je zeggen.. Nee Wim mocht alleen rijden met mij er naast. Dus hoe krijg je dan 2 auto's thuis? Echt lachwekkend! Uiteindelijk hebben we eerst mijn auto naar huis gereden, taxi gebeld en weer terug naar de Porsche en deze weer naar huis gereden. De taxidriver lag helemaal in een deuk, hij adviseerde naar de rechtbank te gaan, goed om te melden dat dit een belachelijke situatie is.. Wim heeft al meer dan 30 jaar zijn rijbewijs en dan mag je gewoon niet meer rijden.. nu ben ik er nog, maar hoe moet hij op zijn werk komen als ik volgende week in Nederland zit..? Ongelooflijke situatie, hoe bedenk je zo'n systeem? Overigens vond de politieman het zelf ook een belachelijke regel, maar ja, hij deed zijn job, dus de prent werd geheel volgens het boekje uitgeschreven!

Zomer!

Inmiddels is het in Calgary ook zomer geworden! We genieten hier volop van (mit dem Cabrio Verdeck herunter, fahren in seiner schönsten From ). Alles is nu heerlijk groen en er staat van alles bloei. Soms is het zo heet dat je eigenlijk nauwelijks buiten kunt zitten, maar zodra het kan zitten en eten we buiten. De Canadezen zijn er ook klaar voor, zodra hier de zon schijnt, wordt de BBQ klaar gezet en komt iedereen hier tot leven. Ook wel logisch na zo'n lange en barre winter. Daarnaast valt er ook heel wat regen naar beneden, maar dat hoort vooral bij de maand juni. Wat we zelf erg missen is het gezellig even een terrasje pakken! Natuurlijk hebben we de weinige terrassen in Calgary al ontdekt. Op de 17th Avenue, een straat in Calgary, die bekend staat om zijn gezellige restaurants en uitgaansleven, kun je op een "gezellig" terrasje zitten, maar dan zit je wel gewoon uitkijkend op een drukke doorgaande weg met auto's. Echt gezelligheid kunnen we op dit gebied nog niet veel ontdekken bij de Canadezen. Met name hier in Calgary niet.

Naast het leven hier in Calgary, blijft onze gedachten iedere dag bij onze kinderen en ouders,daarnaast geregeld aan familie en vrienden. De afstand en het tijdsverschil blijft lastig. Dat besef je als je in het vliegtuig stapt en 9 uur later weer uitstapt. Dat blijft relatief natuurlijk, want je kunt ook zeggen, als er wat is zijn we er binnen 24 uur! We leven in een tijd dat we zo het vliegtuig in kunnen stappen... gelukkig maar!
De afgelopen week lag Wims vader in het ziekenhuis, voor een niet onbelangrijke operatie. Dan is het lastig dat we zo ver weg wonen. Je voelt je ook te kort schieten in het er niet kunnen zijn, dat blijft moeilijk. Gelukkig geloven wij dat Onze Hemelse Vader voor ons allen zorgt, dat we op afstand voor elkaar kunnen bidden en elkaar kunnen zegenen. Dat geeft ons rust en vrede die ons verstand te boven gaat. Gelukkig konden we ook in het ziekenhuis contact houden met Wims vader, waar hij heerlijk rustig op een eenpersoonskamer lag, uiteraard met telefoon (en tv om het WK-voetbal en hockey te kunnen volgen, wat voor afleiding zorgt..). We zijn dankbaar dat hij gisteren op Vaderdag weer terug naar huis mocht om daar verder te herstellen.

Volgende maand hoopt Philine af te studeren als verloskundige en 11 juli zal ze de eed afleggen, waar we uiteraard voor naar Nederland komen. Ook hier in is de de tijd omgevlogen. We weten nog goed, dat toen we 4 jaar geleden in Curaçao op vakantie waren tijdens de vorige wereldkampioenschappen, Philine hoorde dat ze in één keer was aangenomen voor de Academie Verloskunde Amsterdam. Een droom wordt werkelijkheid voor haar. Ze is dan ook als een vis in het water als ze aan het werk is. Onder tussen heeft ze stage gelopen in Zambia en kon ze tijdens het Tv-programma "Bestemming Onbekend" ( voor wie het nog nooit gezien heeft; http://www.uitzendinggemist.nl afleveriing Marloes en Philine in Indonesie erg indrukwekkend! ) ook iets van haar opleiding laten zien.. We zijn enorm blij voor haar en trots op haar. Ze heeft er hard voor gewerkt.

We zijn trots op alle drie onze kinderen, in hoe ze het doen. Het is voor hen ook een hele verandering en niet altijd gemakkelijk nu wij in het buitenland wonen voor Wims werk. Ondanks dat ze graag op zichzelf willen wonen en onafhankelijk willen zijn, blijft het ook lastig dat we ver uit elkaar wonen. Zeker met bijzondere dagen, wanneer de meeste gezinnen dan gewoonlijk bij elkaar zijn. Aan de andere kant blijven we de mooie kant er ook van zien; als we 14 juli weer terug vliegen naar Canada, gaan Jens en Daan mee. We zijn van plan 2 weken een rondreis te maken naar Vancouver en de Canadese Rocky Mountains. Jammer genoeg kan Philine niet mee. Zij gaat direct door met werken als waarnemend verloskundige in de praktijk in Hoofddorp, om zo weer werkervaring op te doen.

Zo gaat het leven dus z'n gewoon gang aannemen. Ondertussen is eindelijk mijn lang verwachtte gele Ikea vitrinekast aangekomen. Bij Ikea Canada hebben ze niet hetzelfde ruime aanbod van Ikea Nederland. Deze kast had ik al in Nederland gezien, maar ondanks dat deze gele kast groot voorop de Canadese Ikea-catalogus staat, is hij nergens in een Ikea-winkel in Canada te krijgen. Na wat maanden heen en weer gemail met het hoofdkantoor van Ikea Canada, kon ik hem ineens via de website bestellen. Eind mei werd hij dan toch echt geleverd; en zie hier, we zijn helemaal blij met de gele Ikea kast!

(Gerdien vindt het Engels soms lastig, behalve als ze een gele kast wilt hebben... dan heeft ze hele mailwisselingen, in het Engels wel te verstaan.. ) Overigens zet ze zo'n kast dan ook helemaal zelf in elkaar, mede omdat ze niet kan wachten tot ik thuis ben; nu ben ik dan ook natuurlijk veel van huis .. en staat de kast helemaal ingericht diezelfde dag van afleveren in de woonkamer.
Het LNG project heeft grote stappen gezet. Zoals ik, Wim vorige keer al schreef, de Joint Venture met de drie andere Aziatische partners is getekend op 30 april en het contract om de Front End Engineering & Design (FEED) te doen is getekend op 21 mei. Een hoop gedoe met laatstse onderhandelingsronden, festiviteiten en ceremonies en een paar rondjes tussen Calgary, Vancouver en Kitimat. Een van lokale bewoners van Kitimat, zijn de Haisla's. The Haisla chief Sammy Robinson opende the LNG FEED signing ceremony. Het is belangrijk dat we goed met de plaatselijke bevolking samenwerken, we zijn immers te gast hier. De FEED wordt uitgevoerd in Yokohama, Japan. Daar is nu ook een heel team voor LNG aan het werk. Dat wordt voorlopig een andere reguliere reisbestemming. Het duurt nu wel nog zo’n twee jaar voordat het project definitief wordt goedgekeurd voor uitvoering. Daarna nog bijna 5 jaar bouwen in Kitimat. Dat houdt je ook van de straat...

Voor het eerst het gras in de tuin gemaaid. Gelukkig had de huiseigenaar een motormaaier in de garage laten staan. Ik weet nu waarom. Het is een kreng wat niet vooruit te branden is, maar goed, het gras ziet er weer toonbaar uit. Ik voel me nu beter, na het geklungel van mijn buurman met zijn elektrische (100V!) black en decker maaier die elke drie meter vastloopt. De stukken langs het huis zijn nog redelijk steil. Aan de straatkant loop je door de voordeur zo de begane grond op, maar aan de achterkant van het huis loop je vanuit het souterrain de tuin in. Dat is dus een verdieping hoogteverschil, een heel gedoe dat hellende gras! De buurman (ook geen Canadees!) vertelde dat hij het eerste jaar dat hij hier woonde, het gras de eerste maanden iets had laten doorgroeien, vrij snel kreeg hij van allerlei buurtbewoners brieven of hij zijn tuin eens kon onderhouden!

Met alle op- en aanmerkingen op Canada en de Canadezen, het is toch wel mooi en ideaal hier. Er is overal veel ruimte (te beginnen bij ons in huis!), parkeerplaatsen zijn ruim en ontworpen voor grote Amerikaanse pick-up trucks. Winkels zijn altijd open, ’s avonds laat en in het weekend. Alle Canadezen zijn eigenlijk buitenlanders (nieuw, 1st generatie, 2de generatie), dus accenten, huidskleur of welke afwijking ook, maakt niets uit. De sociale controle is wel sterk, bijna tegenovergesteld aan Nederland waar iedereen maar moet zien wat ‘ie wel of niet doet. Het verkeer is geordend en gezapig, tot dat je (on)geschreven wetten overtreedt, want dan breekt acuut een wild geclaxonneer los. Toen ik een paar maanden geleden per ongeluk op een ondergesneeuwde invalidenparkeerplaats stond, werd ik direct de les gelezen door een mevrouw, die net boven m’n broekriem uitkwam. Haal het nooit in je hoofd om geen voorrang te geven aan voetgangers, ook al heb je tijd zat om nog weg te rijden, stoppen is een eis. Daarom worden de enige files in Calgary voorkomen, veroorzaakt door stromen voetgangers die het verkeer platleggen. Gezag en respect zijn hier nog in elk geval nog een begrip!

Ook hier is de Oranjekoorts aangebroken, zeker na de spectaculaire wedstrijd Nederland - Spanje! Hier in Canada speelt de WK-voetbal geheel niet. Zelf hebben ze dan ook geen team wat goed genoeg is om mee te spelen. . Ook hier voetbal, via livestream van CBC weliswaar, op de televisie wordt af en toe een tussenstand gegeven... Hier verder geen Oranjegekte, dus blij met mijn oranje bank en oranje beker;) Hup Holland H.. Nee, ook geen Hup Holland Hamsters hier! FB en whats app blijft dan een goede uitlaatklep om even alle commotie te kunnen delen.. blijft toch leuk en geeft toch het gevoel dat je de wedstrijd met meerdere mensen aan het bekijken bent dan in je upje..;)

Over een week ben ik, Gerdien in Nederland, Wim komt begin juli een week over voor Philine haar beëdiging als verloskundige en afstudeerfeest. Daarna gaan we met de jongens terug naar Canada om een rondreis door de Rocky Mountains te maken. We kijken naar al deze dingen uit!
Wie weet zien we elkaar van de zomer, zo niet blijven contact houden via FB, mail of andere social media..

Voor nu lieve groeten en a Big Hug!
Wim en Gerdien