Fijne Feestdagen en Gezegend Nieuw jaar!

Nieuwsbrief 2017


Het is alweer een jaar geleden dat we een nieuwsbrief hebben gestuurd en het zal waarschijnlijk ook bij een jaarlijkse nieuwsbrief blijven.
Sinds 1 oktober wonen we inmiddels alweer vier jaar in Canada. Daar zal nog zeker een jaar bij komen voordat we eventueel plannen kunnen gaan maken om te verhuizen naar Kitimat (Britsh Colombia), daar waar het LNG Canada project gebouwd zal worden.

Het dagelijks Canadese bestaan
De meeste dingen hier in het dagelijkse Canadese leven zijn ‘gewoon’ geworden. Sommige dingen wennen en aan sommige dingen wil je gewoon niet aan wennen. Eén van die dingen is het opnoemen van het nummer van je pasje bij de supermarkt; ik blijf me erover verbazen dat mensen met hun volle verstand al die nummers (acht cijfers of meer!) uit hun hoofd weten. Ik zie het Nederlanders nog niet doen; hun AH-bonusnummer of een andere pas op te noemen bij de kassa. Daar zien wij Hollanders het nut niet van als je ook gewoon even snel het pasje kan laten scannen... Wat ook niet went zijn de wegen in onze wijk, die de hele winter één ijsbaan zijn. Het is altijd oppassen geblazen, want voordat je het weet belandt je bij de buren in het gazon!

Waar we erg van genieten zijn de Rocky Mountains, slechts op een uur rijden van ons huis! Sneeuw of geen sneeuw, de natuur blijft schitterend! Als we hier in de stad rijden, zie je iedere keer weer het prachtige uitzicht van de al dan niet besneeuwde Rockies. Echt geweldig om te zien! Ook de stad is vaak erg mooi als we vanuit ons huis naar Downtown rijden; al die grote en hoge gebouwen die door de zon en sneeuw iedere keer weer verkleuren, prachtig! Het blijven de kleine dingen (of zijn het gewoon grote dingen?) waar je van kunt genieten. Wat ook went is de vriendelijkheid van de mensen hier; zo ontzettend behulpzaam in de winkels en alle geduld om iemand te helpen (soms ook iets te behulpzaam, waardoor er hele lange rijen ontstaan ;-)). Alles gaat hier gemiddeld twee keer zo langzaam en dat geeft soms ook wel eens de nodige ergernis... Het valt des temeer op als we weer even in Nederland zijn, hoe anders het hier in Canada is! . De Engelse taal went, maar het geknau (accent) van de Canadees niet. Soms versta ik ze niet altijd goed en zeg ik ‘Yes’ tegen iets waar je eigenlijk ‘No’ tegen zou moeten zeggen. Dit geeft soms rare reacties... Om maar niet te spreken over mijn accent; het verraadt iedere keer direct dat ik uit Holland kom!
Wat zeker niet went is het feit dat onze kinderen, ouders, familie en vrienden ver weg wonen, dat we veel van hen niet kunnen laten zien hoe wij hier wonen en leven en dat sommige contacten verwateren. Dit is lastig, maar het hoort ook bij het leven. Sommige mensen gaven het contact al direct op toen ze hoorden dat we plannen hadden om naar Calgary te verhuizen. Het klinkt ook als of je naar een andere planeet verhuist. ;-) Daarentegen worden andere vriendschappen juist sterker en gaan deze meer de diepte in. Natuurlijk weten we uit onze eerdere ervaring in het buitenland dat echte vriendschap blijft. Al zie je elkaar een tijd niet, de vriendschap gaat gewoon verder waar we gebleven waren; dat is echte vriendschap! Zelf voelen we ons aan alle kanten tekort schieten als we in Nederland zijn; onze prioriteit blijft de kinderen en onze ouders. Het blijft een worsteling om onze tijd goed in te delen in Nederland en je wordt steeds weer heen en weer geslingerd tussen allerlei verschillende emoties. Van dit alles blijft de worsteling met name voor Gerdien, maar ja daar ben je waarschijnlijk ook een vrouw voor en het hoort nu eenmaal bij het expatleven. Ik ben dan ook heel blij met social media om makkelijk contact te houden en op de hoogte te blijven met alles wat Nederlands is ;-)

Wild life
We hebben door het jaar heen opnieuw heel veel dieren mogen spotten met veel beren dit voorjaar in de Rocky Mountains. De tamtam doet altijd goed zijn werk onder de expats, want zodra de eerste beren gespot zijn, wordt iedereen ingelicht... Met onze gasten proberen we ook altijd dieren te spotten, een geweldig leuk tijdverdrijf... The Rockies blijven hier uitermate geschikt voor :-)Wim en ik gaan meestal in het weekend met de Porsche in schemertijd op zoek op zoek naar the Wild life, vaak genoeg met groot succes! In één van de weekenden in mei hebben we vijf beren kunnen spotten op één namiddag! Daarnaast ook veel edelherten met hun prachtige geweien.

Afgelopen zomermaanden zijn er heftige bosbranden geweest in de Rocky Mountains. Sommige gebieden waren dan ook ontoereikend en de lucht is enkele weken erg grauw geweest... Als de wind verkeerd stond, waren er dagen in Calgary dat er werd aangeraden niet naar buiten te gaan en op z’n minst de ramen dicht te doen en de airco uit te zetten… Deze dagen lag er ook een dikke laag roet op onze tuinmeubelen en rook je de brandlucht als of er iets in je tuin in brand stond… Het is een aanslag geweest voor de natuur in the Rocky Mountains.

Winter
De winter viel tot nu toe erg mee dit jaar. Er is hier in Calgary niet zoveel sneeuw gevallen als normaal. Daarentegen zijn de skipisten in the Rockies al twee weken geopend, want daar valt meer dan genoeg sneeuw. Het vriest wel volop en vooral de avonden en nachten zijn erg koud. Overdag is er veel zonlicht en kan het nog best lekker warm zijn.
Sinds afgelopen week is er in Calgary gigantisch veel sneeuw gevallen, zoveel dat de scholen zelfs dicht zijn. Dit komt bijna niet voor, omdat sneeuwval in Canada iets is waar je ieder jaar opnieuw zes maanden mee moet dealen... Wim is vanochtend aangekomen in Nederland en vertelde dat het chaos was op de wegen in Calgary. Op de weg naar ons huis – we wonen op een heuvel – geleden de auto’s naar beneden met veel botsingen tot gevolg. Ongelukken horen er overigens ieder jaar wel bij in de winter met al die gladde wegen. We zijn benieuwd hoe de winter zich verder zal ontwikkelen als we in januari weer terugkomen in Canada.

Japan
Ook dit jaar hebben we weer veel gereisd. Gerdien is meerdere keren naar Nederland gereisd, maar ook met Wim een laatste keer meegegaan naar Japan. De werkzaamheden in Yokohama zijn sinds maart volledig gestopt en het hele team uit Japan is naar Calgary verhuisd. Wim had in april nog een congres in Tokyo, dus zo kon ik toch nog een weekje met Wim mee naar Yokohama én Tokyo. Het blijft wel echt mijn ‘favorite place to be’; een fascinerend land met fascinerende mensen en cultuur. Het is voor ons ook een land waar we mooie herinneringen hebben gemaakt dus iedere keer als ik weer in dat land ben is het volop herkenning…overal waar je loopt; de mensen, het eten, de winkels, de parken, de traditionele gebruiken... En natuurlijk nog de laatste souvenirs gekocht en langs de Daiso shop (100Yen shop) Kortom het was weer een feestje :-) Je weet immers nooit wanneer of je hier ooit nog terug komt...

In mei zijn Wim en ik een lang weekend naar San Francisco in Californië gevlogen. San Francisco staat bekend om haar open karakter, Victoriaanse architectuur, heuvelachtige landschap en culturele diversiteit. Het is een heerlijke stad om doorheen te wandelen, te genieten van de zeelucht en je kunt er heel wat puntjes van je bucketlist afstrepen. San Francisco wordt ook wel de meest liberale stad van de Verenigde Staten genoemd. Iedereen is er welkom en niets is te gek. Je kunt er fantastisch dineren, borrelen en uitgaan, maar er is ook ontzettend veel te zien. Een hapje eten in Chinatown, fietsen of wandelen over de Golden Gate Bridge en een ritje in een oude kabeltram. De fisherman wharf – de plek waar de vissersboten aanmeren en hun vangst van de dag verkopen – is ook een fantastische bezienswaardigheid. Het is een levendige buurt vol visrestaurants en winkels. De werf is daarnaast ook erg geliefd onder een kolonie zeeleeuwen. San Francisco zal je ongetwijfeld charmeren, maar jammer genoeg heeft de stad ook een verdrietige kant. Het verschil in arm en rijk is hier echt buiten proporties. Terwijl je door de straten van San Francisco loopt, zie je veel zwervers zitten. Sommige zijn totaal verwaarloosd en onder invloed van drugs; waar de één doelloos rondkijkt, spreekt de ander je agressief aan... Het gaat je aan je hart en het is weinig hoopgevend.. Het is heel dubbel als je hier als toerist rondloopt.

Vlak voor de kust van San Francisco ligt het kleine Alcatraz Island. Van 1934 tot 1963 stond hier een streng bewaakte gevangenis waarin de zwaarste criminelen van de Verenigde Staten werden opgesloten. De meest beruchte en bekende gevangene was maffiabaas Al Capone, die hier 4,5 jaar opgesloten zat. Tegenwoordig is Alcatraz een museum en kun je er een geweldige creatieve rondleiding krijgen langs de cellen. Natuurlijk moet je dan eerst met de boot naar het eiland varen, maar wanneer je naar San Francisco gaat, mag je dit zeker niet missen…
Kortom drie dagen weg geeft het gevoel als of je een week bent weggeweest.. zeker de moeite waard!

Gasten
Dit jaar hebben we weer gasten mogen ontvangen; altijd leuk om mensen iets van onze woonomgeving te mogen laten zien en bijzonder dat mensen de moeite willen nemen om ons te komen op zoeken; dat waarderen we heel erg!
Eind april kwamen Johan & Annette (Wim’s broer en schoonzus) op bezoek. Johan was al eerder geweest om te kijken hoe we hier wonen en leven… Dit jaar quality time met z’n vieren met onder andere een paar heerlijk dagen in de Rocky Mountains en de toerist uithangen in Calgary Downtown. :-) Leuk dat zij een kijkje konden nemen in ons Canadese leven!

Ook is mijn moeder in juni met ons mee naar Canada gereisd. Wim moest onverwachts naar Nederland en zo bedacht ik als ik mee ga, dan kan mijn moeder mee terug vliegen voor een vakantie in Canada. Ze was al eerder geweest, maar voor haar toch ook gewoon even een tijd van relaxen en genieten van even het Canadese leven hier. Een hele prestatie als je bijna 80 jaar bent om terug helemaal in je uppie vliegen… Jens is voor de zomervakantie overgevlogen en was er deels tegelijk met mijn moeder.. Hij heeft veel aan de Triumph 250 gewerkt én dan kun je er niet onderuit om ook met je oma een rondje in de TR250 te rijden ;-) Als Jens in Calgary is, wordt er altijd aan de Triump 250 gewerkt. Eigenlijk zou Jens een paar maanden naar Calgary moeten komen, dan zou de Triump 250 snel gerestaureerd zijn…

Stampede
De eerste week in juli staat hier in Calgary in het teken van het Stampede festival. De Calgary Stampede is een rodeo-festival en tevens het grootste jaarlijkse festival van Canada met meer dan een miljoen bezoekers. Al sinds 1886 toont Calgary tien dagen lang haar Wilde Westen Cowboy-imago aan de wereld. Sinds 1912 strijden de beste rodeo-rijders van Noord-Amerika jaarlijks voor de eretitel. Naast rodeo-wedstrijden worden er ook shows, concerten, chuckwagon-races en tentoonstellingen gehouden, onder andere georganiseerd door de lokale indianenstammen. Veel mensen zie je rondlopen in spijkerbroek, geruite overhemd, cowboylaarzen, riem met mega-gesp en cowboyhoed. Er schijnen verschillende stijlen te zijn; de Johnny Cashstijl is volledig in het zwart gehuld, de John Wayne-stijl heeft een leren gilet en sjaaltje. Dan heb je ook de moderne vrouwen die zich kleden in cowboystijl met een fashionable tintje er aan. Ook op Wim’s werk lopen de echte Canadese collegae in hun cowboy outfit rond. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat Wim nu ook in cowboy outfit (hoed en al) in de Porsche naar zijn werk toe rijdt. Als iedereen het doet ga je vanzelf ook rare dingen doen...

Op de eerste vrijdag van de Calgary Stampede wordt er door de binnenstad van Calgary een parade gehouden en op diverse plaatsen in de stad worden pancakes (pannenkoeken) voor ontbijt opgediend. Met mijn moeder en een groep vrouwen zijn we ‘s ochtends vroeg naar dit pancake breakfast geweest. Na een heerlijk ontbijtje hebben we genoten van de optredens, tentoonstellingen en line dancing. De volgende dag ben ik samen met mijn moeder en Jens naar de rodeo geweest, Uiteraard liepen wij ook in vol ornaat met cowboy-outfit rond. Het was een ware belevenis. Het leek net of je in een van de westernfilms beland was. Op en top een middag echte Canadese cultuur gesnoven! Erg leuk om eens mee te maken! Yaaahooo!!!

Nadat mijn moeder terugvloog naar Nederland; hebben wij samen met Jens een rondreis naar de West Coast van Canada gemaakt. Met de auto langs de Amerikaanse grens rijdend naar Vancouver Island; daar rondgetrokken in Victoria, Ucluelet, Torfino en Quadra Island om vervolgens via Vancouver weer terug te rijden door de Rocky Mountains. Het was een schitterende reis, genietend van de prachtige natuur en wild life... We hebben onder andere een walvistour op een Zodiac gedaan, zeehonden zien zwemmen en veel zeearends zien vliegen tijdens mooie hike-tochten. Canada is echt een schitterend vakantieland! Het blijft gek dat we wonen in een land, die bij veel mensen op hun Bucketlist staat.

150 jaar Canada
1 juli 2017 bestond Canada 150 jaar en dat werd door de Canadezen het gehele jaar gevierd met verschillende festiviteiten. Zo kreeg iedereen vrije toegang tot alle nationale parken en had bijna iedere winkel wel een collectie van sweaters en petten tot kookboeken en mokken met “150 years Canada” erop. Op 1 juli werd overal in de grote steden extra aandacht aan deze herdenking geschonken met in de hoofdstad Ottawa een groots feest wat honderdduizenden mensen trok. werd gedaan the verwerkt

The First Nations van Canada – de indianen – bewoonden al duizenden jaren het land, maar nadat de Fransen en Britten het land veroverden werd op 1 juli 1867 het land 'Canada' uitgeroepen door de Engelsen. Sindsdien wordt er Engels en Frans gesproken in het land. .nvoornamelijk & van … Vanwege het 150 jaar bestaan kwamen

de Britse kroonprins Charles en Camilla speciaal dit jaar op staatsbezoek naar Canada. Hun bezoek ging viral, omdat Charles en Camilla de slappe lach kregen tijdens een traditioneel optreden van First Nations.

Sarah
In augustus was het dan echt zo ver; het heeft even wat jaren geduurd, maar nu ben ik, Gerdien, dan toch 50 jaar geworden! We hebben heerlijk feest gevierd! Manlief en de kids hadden een geweldig diner voorbereid voor mij, de moeders, zussen en vriendinnen; mensen die mij dierbaar zijn! Met mijn broer als fotograaf was het feest compleet :-) Ik ben dankbaar dat ik in goede gezondheid 50 mag worden..

Dat we ouder worden merken we ook in Canada. Wim was laatst in de Shoppers Drugstore op de hoek van onze straat toen hij bij het afrekenen de vraag kreeg hoe oud hij was. Yes it was his lucky day!! Het was namelijk senior Thursday! Als je 55+ bent én op donderdag bij deze store je boodschappen doet, krijg je dus 20% korting! Ja het is echt waar; werkelijk op alles – ook al is het in de aanbieding! Tja dat betekent nu iedere donderdagavond op naar de Drugstore, ik heb mijn vriendinnen al uitgenodigd, samen met Wim op naar de korting! ;-)

Over kortingen gesproken... Tijdens een behandeling in november bij de veinclinic voor mijn spataderen, vroeg de arts uit het niets; " you are a nurse?" Hij vroeg het zich af omdat ik veel wist over de medische behandelingen en vrij nuchter de behandeling onderging.. Bij de betaling kwam een verpleegkundige om de hoek; “because you are a nurse, the doctor want to give you 25 % discount..." Ik wist niet wat ik hoorde! De receptioniste legde uit dat dit een stukje respect is naar mensen uit zijn eigen vakgebied .. En dat terwijl het toch al heel wat jaartjes geleden was voor mij…

Respect
We kunnen als Nederlanders nog wat leren van de Canadezen over respectvol omgaan met elkaar. De Canadezen hebben een groot respect voor de politie, iets wat de politie ook afdwingt... Ook de herdenkingsdiensten met Memorial Day – – op 11 november zijn indrukwekkend. Om 11 uur ’s morgens wordt er in het hele land een officiele herdenkingsbijeenkomst gehouden bij het plaatselijke herdenkingsmonument (the cenotaph), waar namens overheidsinstanties, verenigingen, kerken en individuelen kransen worden gelegd. Tijdens de bijeenkomst worden er in 100 jaar tijd Er worden gedichten voorgelezen, gebeden uitgesproken, het volkslied wordt gezongen en er wordt twee minuten stilte in acht genomen. De kransen zijn altijd bedekt met poppies, de klaprozen, die het symbool zijn geworden van de oud-strijders. De meeste mensen in Canada dragen een poppy op hun revers in de week voor en op de dag van deze herdenking.

Nu denk je misschien: ‘dat doen wij toch ook allemaal in Nederland?’ Toch is het hier in Canada anders en grootser opgezet. Je ziet een groot respect voor de oorlogsveteranen. In de weken voor Remembrance Day kun je in elke winkel bij de kassa poppies meenemen tegen een vrijwillige bijdrage of staat er op de hoek van de straat een veteraan met een collectebus om geld in te zamelen voor de veteranen. De poppy spelt je op je jas om hiermee je respect te tonen voor de mensen die hun leven gegeven hebben voor onze vrijheid.. Voor 1 november worden in Calgary langs Memorial drive 3000 witte kruisen geplaatst ter herdenking van 3.000 zuidelijke Alberta soldaten die zijn omgekomen in de eerste wereldoorlog. Van 1 november tot en met 11 november worden er iedere zonsopgang en zonsondergang ceremonies gehouden in de aanloop naar Remembrance Day, met een gezinsvriendelijke ceremonie gepland voor 11 november als hoogtepunt. Zelfs in de winkel wordt er via de radio ook 2 minuten stil gestaan, voorafgaande van een korte ceremonie met afsluitend het volkslied.
Tijdens deze herdenkingen denk ik zelf vooral aan de Canadezen die voor ons land hebben gevochten in de tweede wereld oorlog, omdat dit voor mij het meest dichtbij ons staat... Als ik dan met een poppy oploop merk je de verbondenheid met de mensen die ook een poppy rond lopen... De ouderen mensen schenken hun waardering als ze zien dat verschillende generaties door middel van hun poppy hun respect tonen.

De kids
In september kwam Philine vrij onverwachts voor twee weken vakantie naar Calgary. Philine heeft een heftig jaar achter de rug. In februari kreeg ze de diagnose Colitis Ulcerosa; een chronische ontstekingsziekte van de dikke darm. Ze had al enige tijd daarvoor klachten, maar pas na verschillende onderzoeken in februari is deze auto-immuunziekte aan het licht gekomen... Het is een hele worsteling voor haar; op jonge leeftijd veel op bed liggen en je ziek voelen, het vertrouwen in je lichaam kwijt zijn, ondertussen zoekend naar de juiste behandeling en de ziekte een plek moeten geven in je dagelijks leven. Het is een moeilijke tijd geweest voor Philine waarin ze haar droombaan als verloskundige heeft moeten loslaten. Rust en regelmaat zijn namelijk belangrijk om de ziekte stabiel te houden en werken als verloskundige met onregelmatige, stressvolle vierentwintig-uursdiensten is voor nu dan ook een te groot risicofactor. Het blijft onzeker of ze haar werk in de toekomst kan oppakken, maar voorlopig zit dat er niet in nu haar jaarcontract in Houten vanwege de ziekte niet verlengd wordt.

Gelukkig gaat het sinds september steeds beter met Philine. Haar darmen zijn nu met medicatie stabiel, ze ligt niet meer op bed en is bezig met het opbouwen van haar energie. Vanaf januari gaat ze enkel als echoscopiste te werken en hoopt ze als de ziekte gestabiliseerd is, haar droombaan weer op te pakken. Kortom Philine heeft nog een lange weg te gaan. Wij, als ouders proberen haar te helpen waar nodig en waar we kunnen helpen, dat blijft natuurlijk lastig. Gelukkig weten we dat de Here God haar ziet, voor haar zorgt en weet wat ze nodig heeft; Hij heeft een plan met haar leven, hoe de omstandigheden ook zijn, Hij is erbij… We hopen en bidden dat ze volledig zal herstellen. Iets wat menselijk gezien niet echt mogelijk is, maar wij geloven in een Here God waar niets te wonderlijk voor is…

We hebben twee fijne weken met elkaar gehad. Ook dagen dat Philine ziek op bed lag, maar gelukkig overall wat vooruitgang, quality time met elkaar hebben, de zorgen die er zijn met elkaar bespreken.. blij dat ze even hier bij ons mocht zijn.. Toen Philine hier was hebben we ook nog een prachige mega-grote grizzly beer gezien, op veilige afstand wel te verstaan, Philine kan nu ook meepraten over het “beren spotten” :-)

Met Jens en Daan gaat het goed. Jens is in afwachting op een afstudeerstage om zijn master te kunnen afronden. Hij bivakkeert sinds vorige week in Houten, niet omdat zijn moeder daar nu is, maar omdat zijn auto Alfa 156 nog door de APK keuring moet en er het één en ander daarvoor gesleuteld moet worden. Een heel project op zich.. Onze nieuwe buren denken dat ze naast een autosloperij zijn gaan wonen… Een oude auto als hobby te hebben, tja je studeert niet voor niets voertuigtechniek :-)
En als moeder vindt je het reuze gezellig je kinderen even dicht in de buurt te hebben.

Daan heeft een paar lastige, roerige jaren achter de rug, maar zit ook beter in z’n vel sinds ze bij hem de diagnose ADD hebben vastgesteld. Hij heeft weer een gezellige kamer in Leiden waar hij hard studeert en zijn studentenleven leeft met alles wat daarbij hoort. We zijn heel blij met Céline, de vriendin van Daan, in ons gezin.

LNG Canada project
Er is veel gebeurd in een jaar tijd. Zakelijk gezien was er eigenlijk maar één ding belangrijk en dat was het opnieuw in de markt zetten van het LNG project. Inmiddels is er van meer dan 20 LNG projecten in West Canada alleen ons project nog over (wat hebben wij niet begrepen?!?). De concurrentie komt uit het Zuiden van de Verenigde Staten, maar de aannemersmarkt is ook hongerig door gebrek aan werk. Dat betekent tegelijk dat de financiële stabiliteit van sommige aannemers twijfelachtig is en dat partijen overnames doen. Zo ook nu, één van de huidige aanbieders is overgenomen door een andere partij die voorheen niet betrokken was. Enfin, we hebben goeie competitie gehad, alleen geen goeie prijzen (dat wil eigenlijk alleen maar zeggen dat mensen een verkeerd verwachtingspatroon hadden!). Het nieuwe jaar begint daarom met een paar maanden onderhandelen om tot een acceptabele oplossing te komen. Het project zit duidelijk weer in de lift. De verwachting (hoop) is dat we eind volgend jaar de langverwachte goedkeuring krijgen. De aandeelhouders bewegen de goede kant op. Dan komt het er misschien na vijf jaar in Canada toch nog een keer van dat we naar Kitimat verhuizen, voor nog eens vijf jaar

Qua sleutelwerk ben ik, Wim enigszins verder gekomen met de TR. Geloof het of niet, maar de olielekkage aan de voorkant van de motor is verholpen (voor zolang als het duurt). De achterkant van het blok lekt nog, maar lang niet zo erg als de voorkant deed, dus er is nog geen haast om de versnellingsbak los te halen. Eerst de lekke rembekrachtiger maken (ja die hadden ze al in 1968!). Best veel gereden; één keer zelfs aangedurfd om een kilometer of 30 van huis weg te rijden. Omdat het een hete dag in de zomer was, had ik wel last van vapour lock, maar ja dat is ook geen wonder als je ziet dat de benzineleiding strak tegen de bloedhete cilinderkop ligt. Dat hoort niet zo en moet ik ook nog een keer veranderen; maar ook hier geldt, hoe vaak rij je zover op een snikhete dag? Zelden toch?! (Gerdien ; dit is echt voor de techneuten onder ons :-) ) 
Gerdien laat me wijselijk m’n gang gaan in de garage. Daar ben ik ongevaarlijk voor anderen en kan ik me lekker afreageren op vastgerotte bouten en moeren. Waarom ben ik anders werktuigbouwer geworden, nietwaar?!
In de zomer heb ik m’n Porsche laten taxeren voor de verzekering. Vier keer zo hoog getaxeerd als de prijs die ik betaald heb! Ze worden voor ongeveer de helft van het taxatiebedrag aangeboden, maar dat is altijd nog twee keer zo hoog. Ik heb altijd geleerd dat auto’s je arm houden en dat is ook zo. Maar zo af en toe heb je weleens een meevaller. Ik rij er in elk geval geen meter minder om, sneeuw of geen sneeuw, het blijft gewoon een fijn vervoermiddel (klinkt beter dan een Tesla ook

World Cup schaatsen Calgary
Ook dit jaar was er een World Cup schaatsen in de Olympic Oval in Calgary, op zo'n 15 min van ons huis spelen deze wedstrijden zich af. Tja, daar moet en wil je dan gewoon bij zijn. Jammer genoeg niet het hele weekend, maar toch 2 belangrijke wedstrijden gezien 3000m vrouwen met Irene Wüst en Antoinette de Jong en de 5000m met Swen Kramer en ated-Jan Bloemen ( de Nederlander die voor Canada uitkomt :-) )
Geweldig leuk om mee te maken én natuurlijk in vol ornaat; onze schaatsers aanmoedigen!

Kerst in Nederland
Inmiddels is het december. Dit jaren vieren we de feestdagen in Nederland. Dat is best wel even wennen, omdat we andere jaren echt twee weken quality time met onze kinderen hadden. Dat zal nu toch anders zijn nu studie en werk in Nederland tussen de feestdagen doorgaan... Tegelijkertijd is het ook fijn om te genieten van familie en vrienden in deze dagen en van alle typische Hollandse dingen.

Als we kerst vieren dan denk je al snel aan gezellig bij familie, de huiskamer is mooi versierd, de kerstboom vol met strikken en kerstballen, overal veel lichtjes, kaarsjes op tafel, samen spelletjes doen, een kerstfilm kijken… Maar kerstfeest vieren betekent meer. Kerstfeest is het feest van Het Licht; we vieren de geboorte van Jezus. Jezus noemde zichzelf het Licht van de Wereld. In een vaak zo donkere wereld brengt Hij licht. Hoe je ook in het leven staat; je verdriet en gemis hebt om dat iemand, die je dierbaar was, er niet meer is… je worstelt met werkeloosheid, gebroken relaties, ziekte of je zit te midden van een zware studie, je hebt zorgen om je kinderen, je ziet het niet meer zitten in deze wereld vol oorlog, angst, haat en geweld of misschien zit je juist in de gelukkigste tijd van je leven en kan je gewoon heerlijk genieten van iedere dag. Wij zelf geloven dat er meer is dan dit leven hier op aarde;

“Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” 
Johannes 3:16 

Onze hoop is uiteindelijk gevestigd op Eén iemand, onze Heere Jezus Christus. Hij is onze blijvende hoop, ongeacht waarmee we hier op aarde geconfronteerd kunnen worden... wij geloven dat Hij ons leven leidt, Hij ons ziet en voor ons zorgt … hoe het leven ook is. 
 
We wensen jullie fijne feestdagen en voor het nieuwe jaar Gods onmisbare Zegen! Of zoals ze in Canada zeggen; MERRY CHRISTMAS and a HAPPY NEW YEAR

Lieve groeten en a Big Hug, 

Ook namens Jens, Philine en Daan,

Wim en Gerdien